Bescheiden, nooit klagen in de media, ontzettend loyaal en met tegenzin een jaar lang op een plek spelen die niet de jouwe is. Er zelf van overtuigd zijn dat je op het middenveld minstens zoveel kan brengen als de spelers die er nu staan en misschien wel meer. En nee, dat vooral niet delen met de media. Daar heeft hij zijn goede vrienden en familie voor. En dan eindelijk de kans te krijgen. Tegen een topclub in de Kuip. In een uitwedstrijd. Een balletje op eigen helft aangespeeld krijgen. Met de rug naar het doel. Tussen twee man in. Hoofd naar beneden. Krijgt de bal onder controle, draait open, geen makkelijke oplossing door even terug te spelen op de centrale verdediger. Hij heeft het gezien. De loopactie van Valente. En dan volgt de pass. Diagonaal, dwars door de linies en precies op maat voor zijn nummer tien. Een kippenvel moment. De ESPN-commentator vond Valente de beste Groninger. De commentator zat er naast.
Hij liet zijn voeten spreken en bewees was hij nooit heeft gezegd, maar altijd heeft geweten. Met al zijn ervaring, met zijn fysieke kracht en voetballend vermogen hoort hij op het Groningse middenveld. Bacuna was de beste Groninger.
Wanneer Dick Lukkien Mats Seuntjes op deze manier wil blijven gebruiken, kan hij hem beter op vakantie sturen. De man met een groot NAC verleden werd in de winterstop door Frank van Mosselveld gehaald en is iemand die het verschil kan maken. Zoals ook een kok het verschil kan maken in een restaurant maar niet in een patatkraam. Seuntjes heeft een verwoestend schot, kan met één beweging of steekpass iemand vrij voor het doel zetten, ziet het spelletje zoals weinig anderen dat zien en is ook nog eens sterk aan de bal. Lukkien zit met de winteraankoop in de maag. Hij wil hem eigenlijk niet op de bank zetten, maar ook niet opstellen op de plek waar hij tot zijn recht komt, in het centrum. Naast alle kwaliteiten die de man bezit heeft hij ook een paar beperkingen. Hij houdt niet van rennen en draven. Laat dat nu precies zijn wat er wel van hem verwacht wordt. Spelen met Seuntjes aan de rechterkant kan tegen de ‘mindere’ clubs eigenlijk al niet, maar tegen topclubs is het een suïcidale manier van spelen. Het bleek weer eens tegen Feyenoord en PSV. Beide keren hield Lukkien zijn pupil ook van het veld en tegen PSV zelfs al tijdens de rust. Seuntjes is gehaald om het verschil te maken, maar dat zal hem op deze positie niet lukken. Sterker nog, samen met Rente aan de rechterkant wordt die vleugel vaak volledig overlopen. In de spits krijgt Van Bergen nog altijd de voorkeur. De beperkingen van de speler uit de eigen opleiding worden vaak nog gecompenseerd door andere spelers zoals Valente en Kwakman, maar tegen betere ploegen is het voetballen met Van Bergen in de spits voor het team best vermoeiend. Nooit valt er iets aan te merken op zijn instelling en werklust. Van Bergen speelt met al zijn energie een belangrijke rol in het spelletje van Lukkien met het hoog druk zetten. Een spits wordt echter beoordeeld op het maken van doelpunten. Van Bergen doet nauwelijks aan scoren. Daarbij is hij geen aanspeelpunt en leidt hij veelvuldig balverlies wat de mensen achter hem veel energie kosten. Hij is nog altijd de nummer één voor de spitspositie, vóór Willumsson en Postema. En juist op die positie heeft Seuntjes zijn beste wedstrijden gespeeld. Was hij beslissend en bracht hij medespelers in hun kracht. Net als hij dat deed op de nummer tien positie. Daar speelt Valente inmiddels en is onbetwist de nummer één op die plek. Dat is terecht gezien zijn inbreng met af en toe fabelachtige passes en acties. Er worden te weinig kansen gecreëerd en dus wordt er te weinig gescoord. Twee rasvoetballers als Seuntjes en Valente samen in de voorhoede zal wel eens een sensatie kunnen zijn en de oplossing voor het gebrek aan kansen creëren. Lukkien heeft twee opties: of gebruik Seuntjes in zijn kracht, als basisspeler hetzij als pinchhitter of stuur hem op vakantie. Een vis hoort niet te spartelen op het droge, maar te zwemmen in het water.
Bron; https://www.destreekkrant.nu/