Voor Dick Lukkien begint het nu pas.

Etienne Vaessen en Leandro Bacuna waren net als vorige week de meest spraakmakende mannen van de wedstrijd. Vorige week door hun afwezigheid en afgelopen zaterdag door hun aanwezigheid. Doelman Vaessen liet in de slotminuten een bal onder zijn lichaam glippen en Bacuna die vervolgens even onberispelijk als onbegrijpelijk hard in zijn eigen doel schoot.

Vaessen is dit seizoen één van de belangrijkste steunpilaren van het elftal, maar stond met een bijna opgefokte energie tussen de palen. Dat deed denken aan vorige week toen hij met dezelfde houding langs de lijn geel kreeg. Zijn spelhervattingen waren vaak onbeheerst en eigenlijk kon je aan alles zien dat dit niet dezelfde doelman was dan in eerdere wedstrijden. Voor Bacuna gold hetzelfde. Hij leek er met zijn hoofd domweg niet bij. Grossierde in onbegrijpelijke passes, was onrustig en leed op de vreemdste momenten balverlies. Trapte een bal het stadion uit en kreeg waardoor hij volgende week geschorst is met als dieptepunt zijn eigen doelpunt. Het kan geen toeval zijn dat juist deze twee spelers een hoofdrol speelden tijdens verloren wedstrijd in Sittard. De straf van Lukkien lijken de mannen nog niet te hebben verwerkt. Bacuna heeft publiekelijk begrip voor zijn straf getoond. Van de aanvoerder zou je dan verwachten dat hij het ook echt achter zich heeft kunnen laten. Zijn lichaamstaal en spel zeggen iets heel anders. Vaessen daarentegen heeft zich publiekelijk niet uitgesproken, maar er lijkt wel iets te zijn gebeurd in het hoofd van de sluitpost. Wat begrijpelijk zou zijn. De reden van zijn straf is ook niet te vergelijken met die van Bacuna. Vier maanden lang moest hij wachten op een woning. Woonde de Brabander in een hotel. Om zijn kindje en zwangere vrouw te zien, pendelde hij maandenlang tussen Waalwijk en Groningen. Voor het eerst weg uit zijn vertrouwde omgeving. Een grote stap. Met als gevolg vermoeidheid, waardoor de verslaappartij na zijn jetlag vanwege de interland tegen Suriname niet zijn eerste was. Je helpt iemand niet door te straffen. Ooit een medewerker op de fabriek gezien die niet mag werken als hij te laat komt? Ook de doelman leek verre van zichzelf tijdens de wedstrijd. De gevolgen van de keuze van Lukkien lijken een behoorlijk dure te zijn. Maar ook met een goede Vaessen en Bacuna zou de ‘Trots van het Noorden’ de pot waarschijnlijk niet hebben gewonnen. De euforie van vorig seizoen is inmiddels wel weggeëbd en maakt plaats voor een nieuwe realiteit. De Eredivisie is geen Eerste Divisie en het spel tegen Fortuna was zorgelijk. De eerste twee wedstrijden tegen RKC en NAC werden gewonnen. Daarna volgde nog een paar keer gelijk spel waar iedereen mee kan leven. Maar de nederlagen stapelen zich op en de kelder van de Eredivisie komt in zicht. FC Groningen heeft minstens zoveel kwaliteit als Fortuna Sittard, NAC, Almere City, Sparta en de GA Eagles of PEC Zwolle, maar het komt er niet uit. Misschien is het voor Lukkien de hoogste tijd om zich te bezinnen op de speelwijze die tijdens de tweede seizoenshelft vorig jaar zo succesvol was. Deze blijkt een stapje hoger met vrijwel dezelfde spelers een stuk lastiger. De sfeer was vorig seizoen de belangrijkste pijler onder het succes. Een groot onderling vertrouwen is de basis voor die sfeer. Een paar spelers schorsen is niet zo moeilijk. Omgaan met de gevolgen zou wel eens een stuk lastiger kunnen zijn. Voeg daarbij vijf nederlagen op rij: voor Dick Lukkien begint het nu pas echt.

Column: Johan Kamphuis