Is FC Groningen een kandidaat om te degraderen? Na zes verliespotten op rij werd het Sparta van de teruggekeerde trainer Maurice Steijn met 1-0 verslagen. De punten bleven in de Euroborg en dat was hoognodig. Niet alleen vanwege de stand op de ranglijst, maar vooral voor het vertrouwen. Als je thuis van een zwalkend Sparta niet kunt winnen, van wie nog wel dan? Groningen speelde helemaal niet sterk. Leed veel balverlies en onrust en angst voerden de boventoon. Logisch.
Hoe anders was dit voor de lange rij zepers. Angst is een groot probleem voor dit FC Groningen en daarom is de overwinning even nodig als knap. Het is al vaak gezegd, deze groep is jong. Heel erg jong en onervaren voor de Eredivisie en het heeft geen echte leider. Ook vorig seizoen was dat al een probleem, maar toen was er nog Duarte die voor assists en goals zorgde. Hij zorgde voor verrassing in het spel en was een speler waar de jonkies zich enigszins aan konden optrekken.
Op een niveau hoger wordt er meer gevraagd, maar dit elftal biedt de laatste weken minder dan het kan bieden. De selectie bleef nagenoeg intact en spelers die een onmiddellijke versterking zouden moeten zijn, kwamen er niet. Voor Duarte werd Resink gehaald. Dat kan in de toekomst wellicht de gewenste versterking zijn, maar is het nu logischerwijs niet. De winnaarsenergie van vorig seizoen, toen de ploeg promoveerde, bruiste nog even door toen RKC en NAC aan de kant werden geschoven. En bleef ook na gelijke spelen tegen Feyenoord en AZ. Na een lange reeks van zes verlieswedstrijden is die energie inmiddels wel uit het systeem verdwenen en heeft plaats gemaakt voor iets anders: angst. Angst om een wedstrijd (weer) te verliezen. Angst voor weer een tegengoal en zonder punten het veld af te gaan. Lukkien kan erover mee praten, want hoewel hij tweemaal promoveerde met Emmen, degradeerde hij even vaak. De trainer weet dus wat voor krachten er in een team gaan spelen bij een aaneenschakeling van nederlagen. Vaak worden trainers de laan uitgestuurd bij tegenvallende resultaten. Soms is dat ook nodig wanneer er geen chemie meer is tussen de coach en het team. Wanneer duidelijk is dat er veel potentie in een elftal zit, maar een coach niet in staat is rendement uit dat team te halen. Ook in dit team zit veel potentie en Lukkien beschikt over spelers met veel talent en kwaliteit. Tegelijk is het broos en kwetsbaar. Duidelijk is dat het optimale rendement niet uit dit elftal werd gehaald de voorbije weken. Ook tegen Sparta was het alles behalve goed. Wél werden de punten gepakt. Drie punten is wat dat betreft wél het maximale rendement uit een wedstrijd. Dat geeft vertrouwen. De trainer wisselde de voorbije weken in de basisformatie en maakte een aantal keuzes die niet goed hebben uitgepakt. Los van het Bacuna en Vaessen hebben ook de (positie)wisselingen van Schreuders, Postema, Valente en Hove niet het gewenste resultaat gegeven. Lukkien grijpt terug op de succesformatie van vorig jaar en de eerste wedstrijden van dit seizoen. Met Schreuders vanaf rechts, Postema in de spits, Hove centraal en Valente links. Het is terugvallen op veiligheid. Op bekend terrein. Spelers kennen deze manier van spelen en zelfs met slecht spel werd Sparta Rotterdam geklopt. Voor deze keuze is zeker iets te zeggen. De tweede helft van het vorige seizoen en de wedstrijden tegen RKC, NAC, Feyenoord en AZ hebben één ding bewezen, het verschil tussen winnen en verliezen is vaak vertrouwen.
Met deze formatie en speelwijze zal FC Groningen geen wonderen gaan verrichten in de Eredivisie. Lukkien houdt niet van verandering van speelwijze. Dat zal ook niet gaan gebeuren. Echter, het vertrouwen van de spelers en staf in deze speelwijze geeft houvast. In combinatie met de aanwezige kwaliteiten, het opgepoetste vertrouwen na de winst op Sparta en hopelijk nog een gerichte aankoop in de winter mag FC Groningen nooit in de problemen komen.