Zuidhorner Karel van Helden al 12,5 jaar verkeersregelaar bij FC Groningen

Bron: De Streekkrant

Vrijwilligers. Onmisbaar in de maatschappij. Zo ook bij FC Groningen. De club telt er maar liefst ruim 400. Meestal zijn het mensen die een enorm hart voor de club hebben. Bij Karel van Helden uit Zuidhorn is dat niet anders. Hoewel de ‘Trots van het Noorden’ recent negatief in het nieuws verscheen rondom dit onderwerp, ervaart de verkeersregelaar dit heel anders en heeft er inmiddels al heel wat jaartjes op zitten. Volgende maand viert hij zijn koperen huwelijk met de ‘FC Familie’. “Dan ben ik 12,5 jaar actief als vrijwilliger”, rekent Van Helden uit die nog precies weet hoe hij bij de club terecht is gekomen. “Het was Hans Nijland die me eigenlijk bij de club heeft gehaald. Op de Oranjemarkt in Zuidhorn, waar ik als verkeersregelaar aan het werk was sprak hij me aan. Op dat moment was hij algemeen directeur van FC Groningen en zei dat ze bij de club ook nog verkeersregelaars nodig hadden. Die uitnodiging sprak me aan en ik heb me de week erna aangemeld. Daar heb ik nooit spijt van gehad.”
Schermopname _906_

Om de week meldt Van Helden zich twee-en-een-half uur voor de wedstrijd. Daar wordt hij samen met alle andere vrijwilligers in het Fluks Hoes, het vrijwilligershome, geïnstrueerd en krijgt hij zijn werkkleding. Van Helden staat meestal op de plek waar hij VIP-gasten de weg wijst die via een snelle route de parkeergarage in kunnen rijden. Aangezien die samen met alle andere supporters aan komen rijden, moet hij die grote groep onderscheiden en iedereen de juiste weg wijzen. Mensen helpen en faciliteren geeft hem enorme voldoening. Ook in zijn reguliere werk is hij verkeersregelaar. Hij vindt het leuk dat ook een deel van zijn vrije tijd erin op gaat: “Het voelt een beetje als een grote familie. Je krijgt in de loop van de tijd een band met elkaar. Ik wil mensen graag helpen en ze de goede kant op wijzen. Ze komen allemaal met hetzelfde doel, hun auto parkeren en dan naar de wedstrijd. Natuurlijk proberen mensen wel eens een beetje vals te spelen door te zeggen dat ze een VIP-kaart thuis hebben laten liggen, maar dan hebben ze pech. Dan ben ik heel helder, heb je er geen en dan kan ik je geen toegang verlenen tot die route. Meestal accepteren mensen dat wel, maar soms ontstaat er wel eens wat protest en gemopper. Daar hou ik ook wel een beetje van hoor, een avond is voor mij pas echt geslaagd wanneer er ook een beetje reuring is geweest. Dat ik toch ergens een brandje heb moeten blussen of iets dergelijks.”

Meestal gaat het goed, maar er zijn soms van die momenten dat het toch ineens even heel snel heel erg uit de hand loopt. Van Helden herinnert zich één moment dat hij nooit meer zal vergeten: “Het was vorig jaar tijdens de bekerwedstrijd tegen Fortuna Sittard. Mijn zoon van 17 is sinds dat jaar ook actief als vrijwilliger en we werkten samen. Er was een automobilist die niet wilde meewerken en de aanwijzingen niet wilde opvolgen. De man bleek achteraf ook geen supporter, maar iemand die in de buurt moest zijn. Hij werd agressief waarop ik een foto maakte van zijn kenteken. Daarop werd hij woest en stapte uit en greep me naar de keel. Vervolgens stapte hij in en probeerde me aan te rijden. Allemaal terwijl mijn zoon toekeek. Het is goed afgelopen en de politie heeft de man die avond nog opgepakt. Gelukkig zijn dat erg uitzonderlijke situaties. Ik maak vooral mooie momenten mee. De bekerfinale in De Kuip was het allermooist. Alle vrijwilligers werden gevraagd me te gaan naar de Kuip. Ik zat in een bus om kaarten te controleren. Rooie Rinus en Pé Pedaalemmer zaten ook in de bus. De saamhorigheid en de sfeer waren al fantastisch op de heenreis, maar de terugreis kan ik niet onder woorden brengen. Ik krijg weer kippenvel wanneer ik eraan terugdenk.”

Er zijn echter ook minder fraaie momenten: in weer en wind, ook bij windkracht 6 en bij -5 met sneeuw. Rustig blijven, kou lijden en plezier houden. Hoe doe je dat? Van Helden glimlacht: “Het vervelendste jaar was die in de KKD. Vaak avondwedstrijden. In de winter altijd koud. Dat is soms best zwaar. Maar als ik na de wedstrijd spontaan een warme knuffel krijgt van supporters en de spelersbus van de uitspelende club weer uitzwaait dan rij ik toch met een heel voldaan gevoel naar huis om daar lekker op te warmen met een koud biertje. Maar het is duidelijk, ik hoop dat FC Groningen nog heel lang in de Eredivisie speelt. Lekker op de zondagmiddag. Dan hou ik hopelijk nog een keer 12,5 jaar vol.”

Zoon Lucas: “Heerenveensupporters wilden mijn FC Groningen muts”
Lucas, de 17-jarige zoon van Karel, is sinds vorig jaar ook vrijwilliger en net als paps verkeersregelaar. . “Mijn vader heeft me enthousiast gemaakt. Hij probeert iedereen altijd zover te krijgen dat ze ook vrijwilliger worden. Mijn oma is inmiddels ook al verkeersregelaar. Het is gezellig. Ik verdien 27.50 euro op een avond wat ook heel leuk is en heb onlangs een mooi shirt van FC Groningen gekocht van mijn verdiende geld. En ik maak leuke dingen mee. Laatst wilden de Heerenveen-supporters mijn FC Groningen muts ruilen voor een blik bier. Dat heb ik niet gedaan, want die muts is veel duurder. Maar we hadden wel lol en gedoe is er eigenlijk nooit. Ook met supporters van de uitspelende club is het vaak heel ontspannen en vaak maken we wel grappen. En je mag de wedstrijd gratis kijken. Dat is ook heel leuk. Ik hoop wel heel erg dat FC Groningen wint, want anders is het in de auto op de terugreis niet zo gezellig.”
Schermopname _905_