Column De Streekkrant

We gaan richting de ontknoping van het seizoen. De Veendammer is bezig aan zijn tweede jaar bij de ‘Trots van het Noorden’ en nu in de Eredivisie. Is de oud Emmen-trainer nog altijd de juiste man in de dug-out? Het antwoord op die vraag zou vooral samen moeten hangen met het rendement dat een trainer uit zijn groep haalt. Dat is lastig te meten, maar in de wereld die betaald voetbal heet, is er nog een heel ander, doorslaggevend criterium.

De start in de Eerste Divisie was beroerd en Groningen zakte zelfs af naar het rechterrijtje. Toch kreeg de trainer zelden kritiek en hield hij het vertrouwen van een groot deel van het publiek en minstens zo belangrijk, van zijn spelers. Terwijl zeker niet alles vlekkeloos verliep. Hij wist Suslov niet binnen boord te houden en het spel niet af te stemmen op spits Kevin van Veen. De dure aankoop Isak Dybvik Määttä moest op een plek voetballen waar hij nog nooit een balletje had getrapt en verdween net als Paulus Abraham die voor een recordbedrag was aangekocht. Rui Mendes speelde nooit op de positie waar hij zich echt thuis voelt, als rechtsbuiten of als nummer 10 en kwijnt inmiddels weg op de bank. Lukkien nam tijdens de winterstop vorig jaar op drastische manier afscheid van meerdere spelers die niet pasten in zijn filosofie. Over de uiteindelijke uitkomst had Lukkien alleen maar kunnen dromen. De tweede seizoenshelft zal niemand ooit vergeten en de ploeg kwam met een indrukwekkende comeback en baande zich een weg naar de top. De alles beslissende slotwedstrijd om promotie tegen Roda JC werd op een ‘Lukkiensiaanse’ wijze gewonnen. Degelijk, gedecideerd en zonder spektakel, maar de promotie was een feit. De jonkies bezweken tijdens die grote finale tegen de Limburgers niet onder de druk en dat Lukkien daar een grote rol in speelde is duidelijk.

De start in de Eredivisie was veelbelovend. Althans, als het aantal behaalde punten het criterium is. Daarna zakte de ploeg ver weg. In de winter werden er spelers gehaald. Met Kwakman, Ekdal en Seuntjes is de ploeg enorm versterkt. Al zal Seuntjes niet de meest favoriete voetballer zijn van Lukkien. Seuntjes hoort in het centrum, maar speelt vanaf rechts. Daardoor wordt het favoriete spelletje van Lukkien bemoeilijkt. Seuntjes doet niet aan hoog druk zetten en loopt ook niet graag met zijn man mee. Hij heeft andere kwaliteiten die beter tot zijn recht komen in de buurt van het doel. Daar kiest Lukkien voor Valente. Begrijpelijk. Het lijkt een kwestie van tijd eer Seuntjes plaats moet maken voor Schreuders.

Na de winter staat er een ander team. Het straalt vooral in de Euroborg iets onoverwinnelijks uit, maar begint ook op vreemde bodem wat kleur op de wangen te krijgen. Lukkien maakt keuzes die je kunt begrijpen of niet. Je kunt het er mee eens zijn of niet. Hij is echter wel de man die de rust bewaarde in een hele moeilijke tijd vorig seizoen. Die koos voor eigen jongens en daarmee Groningen in één jaar terugbracht naar de Eredivisie. De redding van de club, want nog een jaar Eerste Divisie zou wel eens de doodsteek hebben kunnen betekenen. Hij gaf het woord ‘spelvreugde’ weer inhoud en samen met zijn rechterhand Groninger stippelden ze een speelwijze uit die succesvol was. Er staat een elftal waar het publiek zich mee kan identificeren. Lukkien spreekt de taal van het volk en met name de jonge jongens lopen met de trainer weg.

De Euroborg is onder zijn leiding weer een vrijwel onneembare veste geworden en doelman Vaessen, die inmiddels het niveau Padt is ontstegen, hoefde slechts zevenmaal in eigen huis de bal uit het netje te halen. Jonge jongens als Valente, de Jonge, Prins, Blokzijl, van Bergen en ook Schreuders ontwikkelen zich en dus groeit het kapitaal. De Jonge speelt aantoonbaar beter dan de vertrokken Hove wat ook het spel ten goede komt.

Het was onrustig de laatste jaren in de Euroborg. In alle geledingen was er anarchie en chaos. Natuurlijk is Lukkien er niet in zijn eentje verantwoordelijk voor maar er heerst een voor Groningse begrippen vrij ongewone rust rondom de club en binnen het eerste elftal. Nog twee potjes winnen en Groningen is ook volgend seizoen weer actief op het hoogste niveau. Is Lukkien de juiste man op de juiste plaats? Wekelijks wordt de ploeg, zowel vorig seizoen als in het huidige, gesteund door ruim 20.000 hondstrouwe aanhangers en reist een grote groep de ploeg ook bij uitwedstrijden achterna. FC Groningen leeft als nooit tevoren. Iedere wedstrijd worden de mannen van Lukkien onder luid gejuich begroet en gaan ze met applaus van het veld. En daarmee is de vraag beantwoord.

Interview Thijs Oosting in " het Wiel"

Dank aan Ingrid Rode voor het opsturen...

Samenvatting: FC Groningen MO17 - SV Bedum O15

...

Etienne Vaessen traint de jonkies bij Be Quick: 'het is echt mooi met die mannetjes'

Hierbij een reportage van RTV Noord die men maakte...